|
||||||||
“ Rick Estrin's some new spin amazes and confirms his mastership… “ Rick Estrin groeide als tiener op in San Francisco, waar hij op straat de “andere” wereld met zijn eigen karakteristieke figuren leerde kennen. Hij was 12, als hij van zijn oudere zus Ray Charles’ album ‘The Genius Sings The Blues’ [1961] krijgt. Daarna ontdekte hij ook Jimmy Reed, Champion Jack Dupree, Mose Allison en Nina Simone. Op zijn 15de krijgt Rick zijn 1ste harmonica en op zijn 18de treedt hij al op in lokale clubs. Hij jamde voor het eerst met blues master/gitarist Lowell Fulson (1921-1999) en speelde daarna met R&B giant Z.Z. Hill en met gitaar legende Travis Phillips (in een band met frontman Fillmore Slim), die hem voorstelde aan Rodger Collins, die zijn 1ste echte mentor werd. Estrin verhuist op zijn 19de naar Chicago, waar hij Muddy Waters ontmoet. Van Muddy kreeg Estrin het advies: “You outta sight, boy! You got that sound, boy! You play like a man, boy!...”. Door een gemiste telefoon ging een geplande tour van Estrin met Muddy (stomweg) niet door… Estrin verhuisde terug naar de SF Bay Area waar hij, samen met gitarist Charlie Baty, Little Charlie (Baty) & The Nightcats oprichtte. Estrin was meer dan 30 jaar hun frontman en nam met hen 9 albums op. De line-up bestond uit Rick Estrin (zang, harmonica), Charlie Baty (gitaar), Jay Hansen (drums) & Lorenzo Farrell (keys). Als Baty in 2008 op (bijna) pensioen gaat, gaan Estrin, Hansen en Farrell met gitarist Kid Andersen (Charlie Musselwhite) verder als Rick Estrin & the Nightcats. De “nieuwe” band Rick Estrin & the Nightcats debuteerde in 2009 bij Alligator Records met ‘Twisted’. Als opvolger van ‘One Wrong Turn’ [2012] volgt in 2017 ‘Groovin’ In Greaseland’ [2017]. Het 4de Alligator album kreeg de naam ‘Contemporary’. Het is een album met 12 nieuwe Estrin nummers dat hij opnam in de Greaseland Studio van producer Kid Andersen in Santa Cruz, CA. Hij deed dit samen met Andersen, Lorenzo Farrell (keys) & Derrick “D’Mar” Martin (drums). Het viertal zorgt ook nu weer voor een intense mix (inclusief enkele instrumentals) van elektrische blues en swingende West Coast blues. Hoe dit allemaal klinkt horen we al snel in de opener “I’m Running” waarin Farrell al zijn vaardigheden op orgel, Kid Andersen op bas, Alex Pettersen (hier) op drums (i.p.v. D’Mar) en uiteraard Estrin op harmonica laten horen. In “Resentment File” is het Andersen die eens lekker kan uithalen op gitaar en is het D’Mar’s percussie die vooral de groove bepaalt. Het wordt dan even swingen op de titelsong “Contemporary”, dat een mix wordt van meerdere, soms exotische, ingrediënten en D’Mar die even rapt, wat zeker even wennen is. “She Nuts Up” is even bijpraten over de vrouwen en ook in “New Shape (Remembering Junior Parker)” zit nog steeds wat exotisch. Het funky “House of Grease”, met Jim Pugh achter het orgel, is de eerste instrumental, “Root of All Evil” doet me qua zang aan zijn collega, de artiest met de 3 levens, Al Basile denken en op het rustige “The Mean Event” gebruikt Estrin zijn chromatische harp. “Cupcakin’” is nog een instrumental, “Nothing but Love” een slenterig nummer over hoe mooi liefde is en “Bo Dee’s Bounce”, het laatste uptempo instrumentaal nummer waarmee hij na 51 minuten al hoppend afsluit. Ook nu weer haalt Rick Estrin met zijn Nightcats op ‘Contemporary’ het hoge muzikale niveau dat we van hem gewoon zijn. Hij zal de talloze fans die hij hier heeft zeker opnieuw weer mee plezieren. “ Again Rick Estrin and his Nightcats on ‘Contemporary’ reach the high musical level that we are used to. He will certainly please the countless fans he has in the Low Lands again… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans Release: 20/09/19
Album track list: Album line-up: Discography Rick Estrin & The Nightcats: |
||||||||
|
||||||||
.jpg)
.jpg)
